Εάν οι ιστοί στην άκρη της ρίζας του δοντιού φλεγμονωθούν και αφεθούν χωρίς θεραπεία, μπορεί να εμφανιστεί μόλυνση και να προκαλέσει οξύ πόνο. Επομένως, όταν αρχίσει ο πονόδοντος, θα πρέπει να συμβουλευτείτε έναν οδοντίατρο χωρίς καθυστέρηση.
Οι ασθενείς μπορεί να προσπαθήσουν να ελέγξουν τον πόνο με τη χρήση αναλγητικών ή άλλων μη συνταγογραφούμενων οδοντιατρικών θεραπειών που μπορεί να ανακουφίσουν ορισμένα συμπτώματα. Ωστόσο, η προτεινόμενη θεραπεία για τον πονόδοντο είναι στην πραγματικότητα η απαραίτητη παρέμβαση. Ως αποτέλεσμα της αξιολόγησης του οδοντιάτρου, μπορούν να προγραμματιστούν εξατομικευμένες θεραπείες όπως καθαρισμός ούλων, νεκρών νεύρων και βακτηρίων, εξαγωγή δοντιών ή θεραπεία ριζικού σωλήνα.
Τα αντιβιοτικά συνταγογραφούνται συχνά για τη θεραπεία βακτηριακών λοιμώξεων. Ωστόσο, όσον αφορά τον πονόδοντο, μπορεί να ειπωθεί ξεκάθαρα ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται αντιβιοτικά εκτός εάν είναι απολύτως απαραίτητο. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένες περιπτώσεις όπου τα αντιβιοτικά για τον πονόδοντο δεν είναι μόνο αποτελεσματικά αλλά και απαραίτητα. Αυτές οι καταστάσεις μπορούν να απαριθμηθούν ως εξής:
Πυρετός και οξεία επώδυνα δόντια ή λοιμώξεις των ούλων που προκαλούν σημαντικό οίδημα της άμεσης περιοχής (δεν εντοπίζεται μόνο σε ένα δόντι),
Οξείες, επώδυνες λοιμώξεις και οίδημα ιστού γύρω από τον προσβεβλημένο φρονιμίτη, ειδικά προβλήματα που σχετίζονται με έντονο πόνο και διαταραχή της φυσιολογικής λειτουργίας της γνάθου,
Μετεγχειρητικές δευτερογενείς λοιμώξεις μετά από χειρουργικές επεμβάσεις, συμπεριλαμβανομένων των εξαγωγών δοντιών
Λοιμώξεις των δοντιών ή των ούλων που προκαλούν πρήξιμο στον λαιμό, το πρόσωπο και την περιοχή των ματιών και μερικές φορές ακόμη και εμποδίζουν τους αεραγωγούς.
Αν και σε αυτές τις περιπτώσεις συνιστάται η χρήση αντιβιοτικών, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η συνταγογράφηση από τον οδοντίατρο είναι καθοριστική.
Πώς πρέπει να χρησιμοποιούνται τα αντιβιοτικά για τη μόλυνση των δοντιών;
Μια οδοντική λοίμωξη, γνωστή και ως «δόντι με απόστημα», είναι το αποτέλεσμα της τερηδόνας και της κακής στοματικής υγιεινής. Το πρήξιμο, ο πόνος και η ευαισθησία είναι φυσιολογικά αποτελέσματα με ένα μολυσμένο δόντι. Εάν αυτή η μόλυνση δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα, μπορεί να εξαπλωθεί σε άλλα μέρη της γνάθου και μερικές φορές ακόμη και σε διαφορετικά όργανα (σε ακραίες περιπτώσεις).
Ο οδοντίατρος μπορεί απλά να αποστραγγίσει τη μολυσμένη περιοχή, να αφαιρέσει τη μολυσμένη περιοχή του δοντιού ή να τη διορθώσει με μια θεραπεία ριζικού σωλήνα. Οι οδοντίατροι γενικά αποφεύγουν να συστήσουν αντιβιοτικά εκτός εάν η φύση της εξάπλωσης της λοίμωξης είναι σοβαρή ή ο πάσχων έχει εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα.
Πριν συνταγογραφηθούν αντιβιοτικά για οδοντική λοίμωξη, αξιολογείται η σοβαρότητα της μόλυνσης στο δόντι. Το αντιβιοτικό και η δόση που θα χρησιμοποιηθεί εξαρτώνται από την ακριβή διάγνωση. Είναι πολύ σημαντικό για τον οδοντίατρο να αναλύσει ποιο αντιβιοτικό θα είναι κατάλληλο για την τρέχουσα λοίμωξη. Η αντοχή ενός συγκεκριμένου βακτηρίου στο φάρμακο είναι ένα σημαντικό μειονέκτημα. Επομένως, η ανάλυση της διάγνωσης και η συνταγογράφηση του κατάλληλου αντιβιοτικού είναι το πρώτο βήμα για την επιτυχή θεραπεία.
Στην περίπτωση αυθόρμητου πόνου, η διάγνωση συνδέεται συνήθως με φλεγμονή του πολφού. Η φλεγμονή του πολφού δεν περιλαμβάνει απαραίτητα βακτήρια. Επομένως, τα αντιβιοτικά δεν είναι χρήσιμα σε τέτοιες περιπτώσεις. Σε περιπτώσεις που ο πόνος είναι χρόνιου τύπου, υπάρχει πιθανότητα να πεθάνει ο πολφός. Αυτή η περιοχή της νέκρωσης μπορεί να φιλοξενούσε κάποια βακτήρια.
Αν και υπάρχουν βακτήρια που προκαλούν μόλυνση στην περιοχή του πολφού, η πηγή μόλυνσης είναι συνήθως το ίδιο το δόντι. Επειδή ο πολτός είναι νεκρός, δεν υπάρχει ροή αίματος, επομένως η μόλυνση δεν είναι συστηματική. Σε τέτοιες περιπτώσεις, τα αντιβιοτικά είναι άχρηστα επειδή το φάρμακο δεν μπορεί να φτάσει στο σημείο της μόλυνσης συστηματικά, όπου δεν υπάρχει παροχή αίματος.
Τα αντιβιοτικά για πονόδοντους πρέπει να χρησιμοποιούνται μόνο όταν η πηγή της μόλυνσης είναι συστηματική. Συχνά οι οξείες λοιμώξεις είναι σοβαρές και προκαλούν ακραίο οίδημα. Η εξάπλωση εμφανίζεται συνήθως προς τις εξωτερικές περιοχές του δοντιού. Τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να αντιμετωπίζονται με αντιβιοτικά.
